O rasach elfich zwój starożytny przepisany.

Fleander

Podczas jednej z mych podróży odnalazłem ów zwój, dotyczący właśnie ras elfów. Obecnie w świecie naszym, zatarły się te różnice i rasy zmieszały, chcę jednak, aby mogło to posłużyć innym, jeśli czuję się inni, wsród setek elfów, szukają tych których krew jest identyczna do nich, tych którzy ich zrozumieją. Proszę jeśli ktoś raczy spojrzeć na to okiem, niech napisze, kim jest, być może wtedy odnajdę swą prawdziwą rodzinę. Piszę, byście wiedzieli, kim jesteście... Bym sam dowiedział się, kim jestem.
Zwój ten znalazłem podczas swych poszukiwań, na wyspie głosów, w jedej z opuszczonych jaskiń, która, jak zauważyłem, miała na sobie widoczne ślady bytności, ludzi z zamierzchłych czasów. Zwój ten jest tak stary, iż rozsypuje się w rękach, więc tym bardziej, muszę go na karcie świeżej umieścić.
"Humanoid, nieco chudszy i sporo wyższy od człowieka, o bladej skórze i jasnych włosach. Charakteryzuje się długimi, spiczastymi uszami. Elfy to z reguły powściągliwi strażnicy lasów, żyjący w zgodzie z naturą, lubujący się w szatach barwnych, stapiających się z kolorem otoczenia. Lubują sie w misternych zdobieniach i pięknej biżuterii. Elfy to zazwyczaj rozważni wojownicy, realnie okreslający swoje możliwości, starajacy się poznać podczas bitwy , dokładnie, zarówno wroga jak i pole bitwy. Nie szczędzą wysiłków by maksymlnie odgrodzić swe siedliska, od innych istot - budują niezwykle pułapki, i świetnie wykorzystuja naturalne ukształtowanie terenu. Są niezwykle szybcy i zręczni, o budowie nieco mniej muskularnej od ludzkich wojowników, lecz na tyle silnej, by napinać nawet najpotęzniejsze łuki. Są mało podatni na magię, lecz sami władają nią niezwykle dobrze. Są biegłe we wszystkich rodzajach broni, wykazują wszechstronność w walce. Wiele bitew stoczonych w walce o terytorium, dało ludziom do zrozumienia, iż rasa ta może wykorzystać każdy, nawet najmniej niebezpieczny przedmiot, by zabić napastnika. Elfy posiadają także świetny słuch, oraz spostrzegawczość, toteż są wspaniałymi łucznikami, o zabójczej skuteczności. Ich społeczność jest niezwykle ze sobą żżyta, część z nich prowadzi koczowniczy tryb życia, część osadza się w puszczach, a inni żyją w wyniosłych, doskonale chronionych magią, elfich miastach. Jest to rasa także niezwykle demokratyczna, respektująca jednak autorytet przywódcy. Rasa ta cieszy się pięknem natury, nienawidzi sztuczności, lubuje się w muzyce, śpiewie i tańcach. Elfy nie muszą jeść wiele, toteż mogą przez niezwykle długi czas bronić swych fortec. Trudności te nie pozwalają ludziom, odkrywać nowych terenów i stoją na przeszkodzie w wolnym poznawaniu świata. W niebezpiecznych podróżach, odbytych by poznać tą fascynującą rasę udało mi się wyróżnić kilka podras.
Półelfy
Są elfami o rodzicach, człowieku i elfie. Niezbyt różnią się od innych elfów, choć są bardziej wszechstronne, mają talent do języków i dyplomacji, częstą okazują ludzką niecierpliwość i napastliwą wręcz, ciekawość. Mają mniej ostre rysy od reszty elfów i są nieco niższe.
Mroczne elfy
Mają atramentową skórę i białe, lub czarne włosy. Są one zdeprawowanym odłamem opisywanej rasy, czczącym zło, choć spotykałem przypadki mrocznych banitów, wygnanych przez swych braci, za zbyt łagodne usposobienie i dobrodusznty charakter.
Są istotami o niezwykłym temperamencie, walczącymi zdradliwie, często stosującymi trucizny. Ich kobiety najczęściej chodzą półnagie, kusząc zdradliwie, swą niezwykle ekscytującą powierzchownościa.Swoje czary opierają na bólu i wysysaniu życia, uciekając się nieraz do przywoływani najplugawszych istot otchłani.
Biegle posługują się kuszami i mieczami jednoręcznymi, które pokryte sa często kolcami i chaczykami, by nadać orężowi jak najstraszliwszy wygląd. Nie okazują litości i lubują się w widoku krwii. Gdym odwiedził tą straszliwą rasę, ledwom uszedł z życiem... Słońce ma na nich zły wpływ, najczęściej oślepia, toteż żyją zazwyczaj w podziemiach, w niemal całkowitych ciemnościach. Władzę sprawują krwawi przywódcy, narzucający swą wolę siłą swoim poddanym.
Dziki elf - grungach
Najniższy z elfów o zwartej budowie ciała. Ma ciemnobrązową skórę, opaloną w blasku słońca, i włosy od czarnych do jasnobrązowych. Członkowie tej rasy noszą proste ubrania ze skór, prowadzą koczowniczy tryb życia, odizolowane od reszty świata. Inne elfy uważają ich za dzikusów, lecz istoty te żyją jak się okazało, w subtelnej, niezwykle silnej więzi z naturą. Obcy mogą dołaczyć do plemienia, jeśli zyskają szacunek, który trzeba niezwykle długo zdobywać. Żyją w ścisłych związkach plemiennych, o ustalonej hierarhi i wspólnym dobrze. Są zazwyczaj nieokrzesany, częstą są barbarzyńcami, wykazują się niezwykle ognistym temperamentem i silnym charakterem.
Leśne elfy
Te elfy, zwane także puszczańskimi, żyją w samym sercu leśnych ostępów. Mają zółte lub miedzianorude włosy i są bardziej umięśnione od innych elfów. Wykazują niezwykła odporność na rany, ognisty temperament i otwartość wobec obcych. Dbają jednak o czystość rasową i pary mieszane, muszą opuścic leśne obozy. Sa niezwykle wesołe, cieszą się każdą chwilą życia. Najbardziej upodobały sobie muzykę i życie w rozległych puszczach. Wykazują się nizwykła zdolnością władania łukiem, czujnością i umiejętnością poruszania się po lesie. Są sprytne i ciekawe świata. Większość z nich jest tropicielami, straznikami leśnych głusz. Żyją w zażyłości ze zwierzętami, ich mieszkań strzegą oswojone pumy, czasem mają także sowy. Żyją demokratycznie, są niezwykle zawzięci zarówno w miłości jak i w boju.
Szare elfy
Najwyższe z elfów, o zarazem najdelikatniejszej posturze, o bladej skórze i szarych, czasem białych włosach. To najdostojniejsze i najszlachetniejsze ze wszystkich elfów. Gardzą innymi, zazdrośnie strzegą swych tajemnic. Wyglądają niezwykle imponująco i charyzmatycznie, wszystkie mają władcze zapedy. Są równie odizolowane od świata co grungach, żyją w odosobnionych górskich cytadelach, do których wpuszczają jedynie garstkę wybranych osób. Udało mi się do nich dotrzeć po wielu latach trudów i niezwykle mozolnej pracy badawczej. Zauważyłem iż mają najczęsciej srebrne włosy i bursztynowe oczy, lub bladozłote włosy i fioletowe oczy. Najchętniej ubierają się na biało, czasem srebrno lub złoto.Zwykle noszą granatowe lub purpurowe płaszcze do swych wyniosłych strojów. Mają spokojny temeprament i niezwyke wyciszony tryb życia. Zdaje mi się czasem, że osiągnęły najwyższy duchowy spokój, jedność z umysłem i nie targają nimi żadne uczucia.
Wodne elfy
To rasa zapewne niezwykle rzadka, choć ras udało mi się porozmawiać z jedną z tamtejszych kobiet. Żyją w morzach i jeziorach, czasem wychodząc na brzegi. Niezwykle kochają i czczą wodę, matkę życia. Przemierzają morza i oceany w towarzystwie delfinów i wielorybów. Są istotami niezwykle melancholijnymi i pompatycznymi, o sinej, czasem srebrnozielonej skórze i brązowych, bądź szmaragdowozielonych włosach. Walczą zazwyczaj trójzębami i włoczniami, i tworzą społeczność tak odizolowaną, iż zapewne nikt ich dokładnie nie pozna. Ich kobiety czasem wychodzą na brzegi, znudzone morskim życiem i ciągnięte chęcią poznania świata. Są niezwykle zręcznem, doskonale pływają. Są niezwykle dostojne i tajemnicze. Tęsknią ciągle za czymś nieznanym, czasem wypatrują w słabym świetle nocy, jakowyś znaków od swych bogin i bogów. Radują się z życia, choć są najczęściej idealistami, mocno oderwanymi od rzeczywistości. Dowiedziałem się iż rządzi nimi wielowieczny król, sprawujący władzę podobną do władzy ludzkich monarchów"
Proszę przeczytajcie to elfy i elfki.

Xiareavar

[zachichotała czytając przepisany zwój] Ciekawe, ciekawe... Najbardziej, rzecz jasna, wczytałam się w opis Mrocznych... najbardziej mi się podobał ten fragment o półnagości i zdradliwości, a przede wszystkim [spojrzala raz jeszcze by być pewną] "ekscytującej powierzchowności"! [chichocze jak oszalała] Zawsze wiedziałam, że tym akademikusom to tylko ekscytacja w głowie! Niestety, Fleanku, nie umiem Cię jednoznacznie przypisać do konkretnej podrasy... Ty chyba jesteś zupełnie wyjątkowy [uśmiechnęła sie słodko i przymilnie] No, kto tam jeszcze pragnie się dowiedzieć, jakież to potwory go spłodziły? Nuże, do czytania! [machnęła zwojem]

Karanslan

<przejrzał pismo z lekkim uśmiechem na twarzy> Toż to istna wiwisekcja gatunku, ale mimo tego trudno mi się odnaleźć pośród podanych społeczności. Nie chcę sobie pochlebiać, ni tym bardziej ujmować <znów się uśmiechnął>
Podejmę jednak karkołomną, a dla mnie prawdopodobnie samobójczą, próbę "rozszyfrowania" mej Żony... a więc:

Primo: jej wszechstronność wskazuje na półelfy
Secundo: ekscytująca powierchowność kazała by ją uplasować wśród Mrocznych.
Tertio:"Sa niezwykle wesołe, cieszą się każdą chwilą życia. Najbardziej upodobały sobie muzykę..." oraz "Są sprytne i ciekawe świata" plus "niezwykle zawzięci [...] w miłości" określa Elen jako Elfa Leśnego, przy czym na tą ostatnią cechę jest dowód, iż tak długo wyrzymuje ze mną.
Quatro: najszlachetniejsze są Szare... i więcej chyba pisać nie musze.
Quinto: Cześć oddawana wodzie i Evie nie pozostawia wątpliwości, co do Wodnych wśórd antenatów

No dobrze... to teraz muszę się gdzieś schować, nim Elen to przeczyta <umknąl w stronę piwnicy>