Niespodziewany przybysz

Przybysz · Gość

Dzień zbliżał się już ku końcowi, a wszyscy zebrani w sali gościnnej z nadzieją wyczekiwali końca burzy, która nadeszła niespodziewanie parę godzin temu. Zebrało się tu kilka przypadkowych osób, które zaskoczone niefortunną aurą, skorzystały z gościnności gospodarzy. Było również kilku przyjaciół Bractwa oraz oczywiście jego członkowie. Rozmowy były przyciszone, tak jakby wszyscy zebrani bali się odzywać głośniej w obecności szalejącego żywiołu. Zupełnie jakby nie chcieli sprowadzić na siebie jego gniewu. Takiej burzy nie było tu od dawna. Czarne, ciężkie chmury pędziły po niebie jakby pchane niewidzialną dłonią jakiegoś demona. Wielkie krople deszczu bijące w brukowaną drogę prowadzącą do posiadłości powodowały taki hałas, że wydawało się, że są w stanie zagłuszyć nawet najdonośniejszy krzyk. Okiennice drżały pod naporem wiatru, a płomienie świec w pomieszczeniu co chwilę przygasały.
Nagle potężna, mosiężna klamka u drzwi drgnęła. Coś próbowało dostać się do środka. Pociągnięcie w dół, wielkie drzwi lekko drgnęły, a następnie uderzone nagłym porywem wiatru otworzyły się, zatrzymując się dopiero na ścianie. Raptownie wszystkie świece w pomieszczeniu zgasły.
W drzwiach stała niska postać. Nikt jeszcze nie zdołał dojrzeć jej twarzy skrywanej przez cień. Rycerze odruchowo położyli dłonie na rękojeściach mieczy nie wiedząc czego się spodziewać. Postać drgnęła i ruszyła powoli do przodu. Jej kroki były bardzo niepewne. Nagle błysk oświetlił jej sylwetkę. Oczom zebranych ukazała się krasnoludka. Zmoczone włosy poprzyklejały się do jej bladej twarzy. Na podłodze w ślad za nią pojawiała się kałuża wody. Lecz jej kolor był ciemny. Kolejny błysk ponownie oświetlił jej twarz, ukazując tym razem strugę krwi płynącą po czole i dalej po policzkach. Postać zrobiła jeszcze jeden krok, po czym osunęła się na ziemię...

Thiviall

Mag, stojący od wejścia tajemniczego gościa, zerwał się i przypadł do leżącej sylwetki. Obrócił ją ostrożnie na plecy, uniósł obie dłonie i wymówił kilka niezrozumiałych słów, nieskomplikowanym zaklęciem wywołując świecącą mocnym światłem kulę, która szybko uniosła się i zawisła pod sufitem. Podniósł głowę i rozglądnął się szybko po zgromadzonych.
- Uesyess! - krzyknął w stronę schodów, po czym wstał, podszedł szybko do drzwi i zamknął je. Wrócił nad nieprzytomną krasnoludkę i przyklękł na jedno kolano. Po chwili po schodach zbiegła czarno-ruda kotka i przysiadła obok twarzy przybyszki.
- W tej formie niewiele mogę uczynić. - zwierzę odezwało się dostojnym, kobiecym głosem - Potrzebuje kapłana, zawołajcie Karanslana prędko... albo tę zielarkę. Kogokolwiek biegłego. A teraz zanieście ją na górę i opatrzcie rany!
Thiviall chwycił krasnoludkę, podniósł ją ostrożnie i skierował swoje kroki w stronę wolnego pokoju na piętrze. Zanim zniknął na schodach, skinął głową do pozostałych członków bractwa by poszli z nim.
- Spokojnie, poradzimy sobie. - kotka zwróciła się do zebranych gości - Nie sądzę, by był to wróg.
Widząc konsternację obcych, zwierzę pokręciło głową i wbiegło na piętro.

Przybysz · Gość

Tajemnicza krasnalka jęknęła cicho, gdy mag ułożył ją na łożu.

Ixie · Dołączył: 06 Mar 2006 Posty: 11 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Drzwi do pomieszczenia otworzyły się szybko i stanęła w nich niska, drobna postać. Dziewczyna zrzuciła z siebie zamoknięty płaszcz i ściągnęła z czoła mokre, rude włosy. Spojrzała szybko na ranną i zbliżyła się do niej, sięgając do torby. Kiwnęła naprędce głową w stronę maga i wyrzuciła z torby na łóżko różne mieszanki ziołowe i słoiczki z maściami. Z pomocą maga zsunęła zbęde ubranie z krasnoludki i zabrała się za opatrywanie jej ran.

Gość

Podczas, gdy jej rany były opatrywane, krasnalka zaczęła odzyskiwać świadomość. Lekko jęknęła. W pierwszym odruchu podniosła rękę do góry, zupełnie jakby chciała się przed czymś ochronić. Nagle otworzyła oczy i szybko podniosła się z posłania do góry, przy okazji uderzając głową w głowę pochylającej się nad nią zielarki. Opadła na posłanie...
Gdy już wydawało się, że znowu straciła przytomność, otworzyła oczy. Przez chwilę rozglądała się dookoła nie poruszając głową. Mrugnęła, a potem odezwała się:
-Gdzie ... gdzie jestem?

Thiviall

Mag spojrzał z tajemniczym wyrazem twarzy na krasnoludkę.
- Spokojnie. Jesteś w siedzibie Fae'Laguny. Sama tu przyszłaś. Nie zamierzamy Cię skrzywdzić, ta dziewczyna zna się na rzeczy, załata Cię w mig.

Przybysz · Gość

- Tak, teraz pamiętam co się stało - zamyśliła się i nagle przypomniała coś sobie - Ale przecież nie przedstawiłam się. Jestem Kanni. Dziękuję za okazaną mi pomoc - i kontynuowała dalej - Byłam akurat na wyprawie, gdy niespodziewanie zaskoczyła mnie burza. Ruszyłam więc do miasta. Byłam już niedaleko, gdy nagle błyskawica uderzyła w drzewo nade mną i - złapała się za głowę - połamała gałąź. Nie zdążyłam się uchylić - powiedziała zatroskana, a po chwili jej mina jeszcze bardziej zrzedła. Szybko zaczęła przeszukiwać kieszenie. Ulga na jej twarzy powiedziała wszystkim, że znalazła to czego szukała. Wyjęła z kieszeni mały kryształ.
- Byłam wysłana z misją odnalezienia tego kryształu dla pewnego maga. Służy on do wyrobu pierścienia o magicznych właściwościach. Muszę mu go dostarczyć. Słyszę, że burza jeszcze nie ucichła, więc przynajmniej mam jeszcze trochę czasu. Ale cały mój dobytek - spojrzała z nadzieją - został pod tamtym drzewem. Czy ... czy moglibyście podarować mi jakąkolwiek broń abym mogła obronić się podczas podróży? Jeżeli nie zdążę na czas stracę wszystko co mam. Taki jest warunek umowy z magiem. - spojrzała na bok w stronę kominka - może być nawet ten pogrzebacz. Daję słowo, że gdy załatwię swoje sprawy wrócę tu i odwdzięczę się - jeszcze raz spojrzała na swoich opiekunów.

Thiviall

Mag podrapał się po głowie, ukradkiem zerkając w stronę kotki. Zwierzę kiwnęło powoli.
- No cóż... jeżeli to tak ważne.. to oczywiście, możemy użyczyć Ci ekwipunku. Na pewno nie wolisz wypocząć? Zbyt prędkie oględziny mogą zaszkodzić zdrowiu.

Kanni

- To niestety nie zależy ode mnie. Jeżeli nie dotrę z kryształem na czas ucierpi na tym moja reputacja i honor, a my Łowcy Nagród jesteśmy niczym bez tych dwóch rzeczy. Umowa to umowa. Muszę zdążyć.

Thiviall

- Pędź zatem, pędź. Jeżeli coś jeszcze się stanie, nasze drzwi stoją otworem.

Xiareavar

[rozleglo się ciche pukanie, drzwi uchylily się, a przez szparę wsunęła się postać mrocznej elfki]

Można? Dopiero wróciłam... [odgarnęła z czoła przemoczone włosy] Ponoć mamy gościa, który potrzebuje pomocy...

Kanni

Krasnalka pokłoniła się magowi, zielarce, która ją leczyła oraz nowo przybyłej.
- Jeszcze raz bardzo Wam dziękuję za zajęcie się mną - ścisnęła w dłoni otrzymany oręż - oraz za to.
Chwilę się zastanowiła.
- Wrócę do Was, gdy załatwię swoje sprawy. Chciałabym Was poznać ... i oddać to co pożyczyłam - pokłoniła się jeszcze raz - bywajcie - rzuciła po czym wybiegła za drzwi.

Po chwili wróciła - Eeee ... którędy do wyjścia? - zapytała uśmiechając się.

Thiviall

Mag uśmiechnął się, a siedząca na łóżku kotka zeskoczyła z niego i pobiegła w stronę drzwi wyjściowych, wołając krasnoludkę, by poszła za nią.

Kanni

Kanni szybko pobiegła za kotką, po chwili zgromadzeni w pokoju usłyszeli jak zbiega po schodach oraz na koniec trzaśnięcie drzwi w pokoju gościnnym.