Thiviall

Quarshalee · Wysłany: Śro 11:53, 22 Mar 2006 Temat postu:

Widze iz slow "mistrza" nikt nie odwaza sie komentowac...

Kolejny znak rozpoznawczy: pozdrawianie grup osob - kazdego po imieniu

Thiviall · Wysłany: Czw 0:09, 23 Mar 2006 Temat postu:

Gosc · Gość

ale nic nie wspomniales o KrawymOstrzu i MistycAvengers....

Thiviall

Nie uznaję tamtego okresu za warty wspomnienia...<uśmiecha się> A czy szanowny gość może się przedstawić?

Gosc · Gość

gosc gosciem pozostanie...

Thiviall

za promień uczuć
za marzeń horyzont
wychylam się
aby ręce wam ogrzać
przyciągnąć do siebie
jak owoc dojrzały
zabrać od niego
zostać nim

Pamiętam to jakby to było wczoraj...
Najpierw przenikliwy ból...zmiękczający kończyny, odbierający siłę, przeszywający czaszkę...łzy napływające do oczu i bezsilność...tak wielka, że nie można nawet zacisnąć pięści...bolesny upadek na ziemię, zimno bruku i muru...i to niedowierzanie...nie! To nieprawda! Moja siostra żyje! A potem rozpacz opływająca ciało jak zatruta krew...
Miała zaledwie dziewiętnaście lat...drobna, ładna, wesoła. Zresztą, jeszcze niektórzy ją pamiętają...pamiętacie ją, prawda? Wtedy, kiedy myłem jej ciało przed pogrzebem, nie była podobna...jej usta były sine, a ręce porozcinane nożem. Żółta sukienka, symbol radości i słońca, splamiona szkarłatem krwi. Zresztą...pamiętacie ją. Choć i ja już powoli zapominam, jakie były rysy twarzy Sethii...
Pamiętam, że długo nie mogłem się pozbierać. Siedzenie pod murem...gapienie się w jeden sufit...tak...tak to było. Udało się w końcu...
Mawiają, że choć rana się goi, zostaje blizna. Bardzo trafnie mawiają...

pomyślałem, jak ci tam jest?
może płaczesz?
Poleżę chwilę z tobą aż wszyscy pójdą.
wiesz, jak umiem osuszać łzy
a teraz już śpij...
ateraz już śpij...
jeszcze tu będę z tobą przez chwilę
a teraz już śpij...
jeszcze tu będę z tobą przez chwilę
dobranoc...dobranoc...
dobranoc

Nie widziałem Alkami ostatnio...nie wiem jak zginęła...żyły? Nie mam pojęcia...czy to ważne? Nie żyje...to się liczy. Oj, kłócilismy się...tak...kłóciliśmy się często...pamiętam, jak raz nawet odeszła z Laguny po jednej kłótni...taak...ale mimo to byliśmy dla siebie bardzo bliscy...może byłem dla niej surowy a jednocześnie przyjazny, bo była mi jak utracona siostra? Może...nie wiem...i już nigdy się nie dowiem...

ty odlatujesz gdzieś daleko
najdalej
i musisz wszystko stracić
by siebie zobaczyć

Mawiają, że jeden człowiek może być drugiemu całym życiem. Dobrze mawiają...tak to było.
Piękne, miedziane włosy...ja tak mówiłem, rude nie brzmi ładnie...miedzianne...ogniste...byle brzmiało ładnie. Tej twarzy nie zapomnę, na pewno nie. Moja Niss...myślałem powoli nad ślubem, żeby nic już nas nie rozdzieliło. Potem dom, rodzina...aż do śmierci. Coś pięknego, prawda?
Jak odeszła? Kiedy odeszła? Nie wiem już...
Ostatnio niewiele wiem.

mieliśmy jutra szukać
jesteśmy wczoraj
wspomnienia budzone
do życia jak ja
wiem

Co w tym złego, że tamten świat uważam za równy? Że nie chcę ich stracić...? Co w tym złego, że ciągle jest ich coraz mniej...nie wiem już, co jest złe, co dobre...co prawdą co fałszem...chcę tylko słyszeć i widzieć...tylko tyle. Może to jest wyjście? Tak...to jest moje wyjście. Moja droga. Chcę im pomóć...służyć im...Mgłom. Tak...? Tak. Jestem Sługą Mgieł.

Łzami wam płacę za to co czujecie
Tragedia moja przetrwać pomaga wam
Chwile złe w ciszy wciąż piszę
Zabijam się byście mieli co jeść